بـا عشـق هـم آغـوشی و از دلـهره لبریز 
تقدیر تو این است، به یک معجزه برخیز
 
ای مریـمی بـاکـره ... ای ظـرف مسیحا
در محضـر ِعشقی ، دگـر از عقل بپرهیز 
 
عـُذرا تر از آنی که بپـرسـند چه کردی
بی واهـمـه بـا روح خداوند ، در آمـیز !
 
این چشمه ی پـاکیزه و ایـن نخل ِبرائت
هم چشم تو روشن شده با طـفلِ دلاویـز
 
از دور بـه نـوزاد اشـارت کــن و بـگـذر  
آنـگـاه بـشـارت بـده ، اعـجاب بـرانگیز
 
در نـاصـره پـیـچـیده اذان گـویـیِ عیسی
در مسجد و دیر و همه ی صومعه ها، نیز  
( رضا محمدصالحی)